یکی از دشواری‌های سیاست‌گذاری در عرصهٔ فرهنگ، کمبود اطلاعات و داده‌های دقیق از فعالیت‌های فرهنگی است. اولین ایدهٔ جمع‌آوری اطلاعات و آمار از فعالیت‌های فرهنگی در ۱۳۷۴ مطرح شد. اطلاعات زمانی برای سیاست‌گذاری سودمند هستند که به کلان‌شهرها یا چند شهر اصلی محدود نشوند، فراگیر باشند و با روشی مطمئن گردآوری شوند تا بتوانند تصویری واضح از وضعیت فرهنگی کشور نشان بدهند.
این نوشته گزارش موج دوم تحقیق رفتارهای فرهنگی ایرانیان است. واحد نمونه‌گیری خانواده بود و پرسش‌ها در دو مرحله انجام شد. موضوعاتی که در این گزارش بررسی شدند شامل:
فعالیت‌های مذهبی، فعالیت‌های اجتماعی، فعالیت‌های ورزشی، فعالیت‌های تفریحی، فعالیت‌های هنری و دستی، مطالعهٔ کتاب و نشریه، تماشای تلویزیون و گوش‌دادن به رادیو، استفاده از کامپیوتر، رفتن به سینما و تئاتر، استفاده از ضبط صوت، ویدئو یا سی‌دی، امکانات فرهنگی، متغیر‌های زمینه‌ای مانند سن و جنسیت و زمان فراغت.
نسبت جنسیتی پاسخ دهندگان، ۵۰٪ است و زنان و مردان به‌طور مساوی در این پرسش‌نامه شرکت کرده‌اند. ۴۸٪ پاسخ دهندگان متأهل هستند و ۲۵٪ تمام آن‌ها سرپرست خانوار. ۹۶٪ پاسخ‌دهندگان شیعه و زبان مادری ۶۱٪ آن‌ها فارسی است.
