امروزه صنعت گردشگری جزء صنایع بزرگ دنیا است. در حالی که تولید ناخالص جهانی در سال 2018 رشد ۶/۳ درصدی داشته، رشد درآمدهای گردشگری ۴/۴ درصد بوده است. با توجه به آثار اقتصادی چشمگیر این صنعت، ایران با جاذبه‌های مناسب، می‌تواند به قطب گردشگری منطقه تبدیل و منجر به افزایش رشد اقتصادی شود. بسیاری از خدمات گردشگری نمی‌توانند با استفاده از تکنولوژی ارائه شوند؛ چرا که بعضی از این خدمات به‌طور مستقیم نیازمند نیروی انسانی است. از این رو توسعه گردشگری می‌تواند نقش مؤثری در اشتغال‌زایی و کاهش بیکاری داشته باشد. در این صنعت، فرصت‌ها و تهدیدهایی وجود دارد که با برنامه‌ریزی و تحلیل آن‌ها می‌توان از زیان‌های احتمالی جلوگیری و برای استفاده از فرصت‌ها برنامه‌ریزی کرد.

کشورهای مجاور در هر منطقه، به دلیل قرابت فرهنگی، نزدیکی مسافت و تنوع دسترسی، همواره برای گردشگران سایر کشورها جذاب بوده‌ و 85 درصد بازار گردشگری کشورها را تشکیل می‌دهند. این امر برای ایران نیز صادق است. ایران دارای 7 کشور همسایه با 400 میلیون نفر جمعیت است. ورود گردشگران این کشورها، سود سرشاری را برای کشور فراهم می‌سازد. در این میان بحران همه‌گیری کرونا، خسارتی جدی به صنعت گردشگری تحمیل کرد که پیامدهای آن تا سال‌ها باقی خواهد بود. در چنین شرایطی حمایت‌های دولت‌ها در بهبود شرایط و جبران بخشی از زیان کسب‌وکارهای این صنعت، اثرگذار است.

در این گزارش صنعت گردشگری در داخل و خارج با رویکردی داده محور بررسی می‌شود و هدف آن، مقایسه وضعیت این صنعت در ایران و جهان و همچنین نشان دادن نقاط قوت و ضعف کشور در این عرصه است.